ولادت امام حسین علیه السلام
خبر ولادتش که به پیامبر گرامی اسلام(ص) رسید، به خانهی حضرت علی و فاطمه(ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچهای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم(ص) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س)، که درود خدا بر ایشان باد، در خانهی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.
سید جوانان اهل بهشت، ریحانهی باغ رسالت، یکی از دو گوشوارهی عرش خدا، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسین(ع)، ابوعبداللَّه، کنیه و سید شباب اهل الجنه، سبط النبی، مبارک و سیدالشهدا از القاب آن حضرت میباشند.
اخبار و احادیث گوناگون در فضایل و مناقب آن بزرگوار از شیعه و سنّی فوق تواتر است. نام آن حضرت، زینتبخشِ تاریخ انسانیت و قیام او سرخط و الگوی قیامها و نهضتهای جهان است. آموزشگاه فداکاری را او یگانه آموزگار است و دانشگاه شهامت و شهادت را او یکتا استادِ پیامبر اکرم(ص) دربارهی نوادهی گرامی خویش فرموده است: حسین(ع) را در دلهای مؤمنان، محبّتی ژرف و پنهان است و او دری از درهای بهشت میباشد. سوگند به آن که جانم به دست اوست که حسین در آسمانها، بیش از روی زمین به عظمت یاد میشود و او زیور آسمان و زمین است.