بيستم صفر؛ روز اربعين و به قول شیخین (شيخ مفيد و شيخ طوسى) روز رجوع حرم (خانواده) امام حسين(ع) از شام به مدينه و روز ورود جابربن عبداللّه انصارى به كربلا براى زيارت امام حسين(ع) است، شيخ طوسى در كتاب تهذيب و مصباح از حضرت‏ حسن عسگرى(ع) روايت كرده است: نشانه‏‌هاى مؤمن پنج چيز است: پنجاه‏ و يك ركعت نماز گذاردن كه مراد هفده‏ ركعت واجب، و سى ‏و چهار ركعت نافله[مستحب] در هر شب و روز است و زيارت اربعين و انگشتر به دست راست‏ نمودن و پيشانى را در سجده بر خاك نهادن و بلند گفتن «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم». كيفيت زيارت حضرت امام حسين(ع) در روز اربعين به دو صورت رسيده: اول: زيارتى است كه شيخ در دو كتاب‏ تهذيب و مصباح از صفوان جمّال روايت كرده كه صفوان گفت: مولايم امام صادق(ع) درباره زيارت‏ اربعين به من گفت: هنگامى‏‌كه قسمت قابل توجهى از روز برآمده، این دعا را بخوان:

السَّلامُ عَلَى وَلِيِّ اللَّهِ وَ حَبِيبِهِ السَّلامُ عَلَى خَلِيلِ اللَّهِ وَ نَجِيبِهِ السَّلامُ عَلَى صَفِيِّ اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِيِّهِ السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَى أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ وَ قَتِيلِ الْعَبَرَاتِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِيُّكَ وَ ابْنُ وَلِيِّكَ وَ صَفِيُّكَ وَ ابْنُ صَفِيِّكَ الْفَائِزُ بِكَرَامَتِكَ أَكْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَيْتَهُ بِطِيبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَيِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَيْتَهُ مَوَارِيثَ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَيْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْكَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّى فِي هَوَاهُ وَ أَسْخَطَكَ وَ أَسْخَطَ نَبِيَّكَ ،

سلام بر ولىّ خدا و حبيبش، سلام بر دوست خدا و نجيبش، سلام بر بنده‌ی‏ برگزيده‌ی خدا و فرزند برگزيده‌‏اش، سلام بر حسين مظلوم شهيد، سلام بر آن دچار گرفتاري‌ها و كشته اشك‌ها، خدايا من گواهى مى‌‏دهم كه حسين ولىّ تو و فرزند ولىّ تو و فرزند برگزيده‌ی توست‏، حسينى كه به كرامتت رسيده، او را به شهادت گرامى داشتى و به خوشبختى اختصاصش دادى و به پاكى ولادت‏ برگزيدى و او را آقايى از آقايان و پيشروى از پيشرويان و مدافعى از مدافعان حق قرار دادى و ميراث‌هاى پيامبران را به او عطا فرمودى و او را از ميان جانشينان حجّت بر بندگانت قرار دادى و در دعوتش جاى‏ عذرى باقى نگذاشت و از خيرخواهى دريغ نورزيد و جانش را در راه تو بذل كرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانى گمراهى برهاند، درحالى‌‏كه بر عليه او به كمك هم برخاستند، كسانى‏‌كه دنيا مغرورشان كرد و بهره‌ی واقعى خود را به فرومايه‏‌تر و پست‌‏تر چيز فروختند و آخرتشان را به كمترين بها به گردونه‌ی فروش گذاشتند، تكبّر كردند و خود را در دامن هواى نفس انداختند، تو را و پيامبرت را به خشم‏ آوردند.

وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِكَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِينَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِيكَ صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّى سُفِكَ فِي طَاعَتِكَ دَمُهُ وَ اسْتُبِيحَ حَرِيمُهُ اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْنا وَبِيلا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِيما السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْأَوْصِيَاءِ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَمِينُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِينِهِ عِشْتَ سَعِيدا وَ مَضَيْتَ حَمِيدا وَ مُتَّ فَقِيدا مَظْلُوما شَهِيدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَكَ وَ مُهْلِكٌ مَنْ خَذَلَكَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ،

و اطاعت كردند از ميان بندگانت، اهل شكاف‏‌افكنى و نفاق و باركشان گناهان سنگين و سزواران آتش را پس با آنان دربارهی تو صابرانه و به حساب تو جهاد كرد تا در طاعت تو خونش ريخته شد و حريمش مباح گشت‏ خدايا آنان را لعنت كن لعنتى سنگين و عذابشان كن عذابى دردناك، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام‏ بر تو اى فرزند سرور جانشينان، شهادت مى‌‏دهم كه تو امين خدا و فرزند امين اويى، خوشبخت زيستى و ستوده درگذشتى و از دنيا رفتى گم‏گشته و مظلوم و شهيد، گواهى مى‏دهم كه خدا وفاكننده است آنچه را به تو وعده داده و نابودكننده‌ی كسانى را كه از يارى‌‏ات دريغ ورزيدند و عذاب‌كننده‌ی كسانى را كه تو را كشتند و گواهى مى‌‏دهم كه تو به عهد خدا وفا كردي و در راهش به‏ به جهاد برخاستى تا مرگ فرا رسيد، پس خدا لعنت كند كسانى را كه تو را كشتند و به تو ستم كردند و اين جريان را شنيدند و به آن خشنود شدند.

اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ أَنِّي وَلِيٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ نُورا فِي الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْكَ الْجَاهِلِيَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْكَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِيَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّينِ وَ أَرْكَانِ الْمُسْلِمِينَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِينَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الْهَادِي الْمَهْدِيُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِكَ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ أَعْلامُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا وَ أَشْهَدُ أَنِّي بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِيَابِكُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِينِي وَ خَوَاتِيمِ عَمَلِي وَ قَلْبِي لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِي لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ لَكُمْ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لا مَعَ عَدُوِّكُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَجْسَادِكُمْ [أَجْسَامِكُمْ‏] وَ شَاهِدِكُمْ وَ غَائِبِكُمْ وَ ظَاهِرِكُمْ وَ بَاطِنِكُمْ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

خداى من تو را شاهد مى‏‌گيرم كه من دوستم با آنان‏كه او را دوست دارند و دشمن با آنان‏ كه با او دشمنند، پدر و مادرم فدايت اى فرزند رسول خدا، گواهى مى‏‌دهم كه تو در صلب‌هاى بلندمرتبه‏ و رحم‌هاى پاك نورى بودى، جاهليت با ناپاكي‌هايش تو را آلوده نكرد و از جامه‏‌هاى تيره و تارش‏ به تو نپوشاند و گواهى مى‌‏دهم كه تو از ستونهاى دين و پايه‏هاى مسلمانان و پناهگاه مردم مؤمنى و گواهى مى‏‌دهم كه پيشواى نيكوكار با تقوا، راضى به مقدرات حق، پاكيزه، هدايت كننده و هدايت‌شده‏اى و گواهى مى‏‌دهم كه امامان‏ از فرزندانت، اصل تقوا و نشانه‏هاى هدايت و دستگيره محكم و حجّت بر اهل دنيا هستند و گواهى مى‏دهم كه من به يقين مؤمن به شمايم و به بازگشتتان يقين دارم، براساس قوانين دينم و عواقب عملم و قبلم با قلبتان در صلح و كارم پيرو كارتان و يارى‏ام براى شما آماده است تا خدا به شما اجازه دهد، پس با شمايم نه با دشمنانتان، درودهاى خدا بر شما و بر ارواح و پيكرهايتان و بر حاضر و غايبتان و بر ظاهر و باطنتان، آمين اى پروردگار جهانيان.

پس دو ركعت نماز مى‏خوانى و به آنچه مى‏خواهى دعا مى‌‏كنى و برمى‌‏گردى.