رَحِمَ اللّه ُ عَبْدا اَحیا اَمْرَنا … یَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ یُعَلِّمُهَا النّاسَ، فَاِنَّ النّاسَلَوْ عَلِموا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعونا

رحمت خدا بر بنده اى که امر ما را زنده کند، دانش‌هاى ما را فراگیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیبایى‌هاى سخنان ما را مى‌دانستند از ما پیروى مى‌کردند.
(معانى الأخبار، ص ۱۸۰، ح ۱)

من کان منا و لم یطع الله فلیس منا

هر کس خودش را از ما بداند و خدا را اطاعت نکند از ما نیست.
(سفینه البحار ۲/ ص ۹۸)

إجتَهِدوا أن یَکونَ زَمانُکُم أربَعَ ساعاتٍ: ساعَهً مِنهُ لِمُناجاهِ اللّه ِ و ساعَهً لِأمر المَعاشِ و ساعهً لِمُعاشَرَهِ الإخوانِ و الثِّقاتِ و الَّذینَ یُعَرِّفُونَ عُیُوبَکُم و یَخلِصونَ لَکُم فِی الباطِنِ و ساعَهً تَخلُونَ فِیها لِلَذّاتِکُم و بِهذِهِ السّاعَهِ تَقدِروُن عَلَى الثَّلاثِ ساعاتٍ

بکوشید که زمانتان را به چهار بخش تقسیم کنید:
۱- زمانى براى مناجات با خدا
۲-زمانى براى تأمین معاش[کسب روزی]
۳- زمانى براى معاشرت با برادران و معتمدانى که عیب‌هایتان را به شما مى‌شناسانند و در دل شما را دوست دارند.
۴- و ساعتى براى کسب لذّت‌هاى حلال
با بخش چهارم توانایى انجام دادن سه بخش دیگر را به دست مى‌آورید.
(فقه الرّضا علیه السلام، ص ۳۳۷ )

إن بَکَیتَ عَلَى الحُسَینِ حَتّى تَصیرَ دُموعُکَ عَلى خدَّیکَ غَفَرَاللّه ُ لَکَ کُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ

اگر بر حسین بگریى، چندان که اشک‌هایت بر گونه ات جارى شود، خداوند تمام گناهانت را مى‌آمرزد.
(امالی، ج ۴۴، ص ۲۸۶ )

إنَّ لِکُلِّ إمامٍ عَهدا فی عُنُقِ أولِیائِهِ و شیعَتِهِ و إنَّ مِن تَمامِ الوَفاءِ بِالعَهدِ و حُسنِ الأداءِ زیارَهَ قُبورِهِم

دوست‌داران و شیعیان هر امامى را با او عهدى است و تمامت وفاى به عهد و نیکویى انجام دادن آن، زیارت قبر ایشان است.
(وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۳۲۲ )

مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیى فیهِ أمرُنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوُبُ.

هر که در مجلسى بنشیند که در آن یاد ما(اهل بیت) زنده مى‌شود، قلبش، در روزى که قلب‌ها مى‌میرند، نمى‌میرد.

وسائل الشیعه، ج ۴۴، ص ۲۷۸

لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دِینَهُ لِدُنیاهُ

از ما نیست آن که دنیاى خود را براى دینش و دین خود را براى دنیایش ترک گوید.
(بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۴۶ )