روزهای زندگی بانوی اول
- امّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبری(س) دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزی همسر رسول خدا(ص)، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام است.
- حضرت خدیجه(س) در عصر جاهلیت، در سال ۶۸ قبل از هجرت در مکه مکرمه دیده به جهان گشود و در آن شهر، قبیلهی گرا و طایفهی مدار، رشد و کمال یافت و دارای ویژگیهای بینظیری از جمله عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا بودند.
- حضرت خدیجه(س) را در عصر جاهلیت به القاب«طاهره»، «سیده نساء قریش»، «بانوی دوراندیش و خردمند» و «بانوی عاقل» میگفتند که نشان دهندهی جایگاه بالای او در میان مردم است و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته میشوند و حضرت خدیجه(س) نخستین همسر پیامبر اکرم(ص)، مادر حضرت فاطمه زهرا (س) و اولین زن ایمان آورنده به اسلام است.
- ازدواج ایشان با پیامبر اسلام(ص) این گونه است که پیامبر اکرم(ص) ابتدا در کاروانهای تجاری حضرت خدیجه(س) فعالیت میکردند و حضرت خدیجه(س) از امانتداری و کاردانی پیامبر اسلام(ص) خشنود بود و پس از حصول از سیرت پاک رسول خدا با ایشان ازدواج کردند.
- خدیجهی کبری(س) از کتب آسمانی آگاهی داشت و از کسانی بود که انتظار بعثت و پیامبری خاتم الانبیاء(ص) را میکشید. اشعار فصیح و پُر معنای وی در شأن پیامبر اکرم(ص)، از علم و ادب و کمال و محبت او به آن بزرگوار حکایت میکند.
- یکی از ماجراهای بسیار جانسوزی که در سال ششم یا هفتم تا دهم بعثت، یعنی در طول حدود سه سال و به قولی چهار سال رخ داد، محاصرهی شدید اقتصادی پیامبر اسلام(ص) بود.
- حضرت خدیجه(س) بانویی که ۶۳ تا ۶۵ سال از عمر شریفش گذشته بود هم در کنار همسر گرامیاش رسول خدا(ص) در این محاصره قرار گرفتند و از ایشان حمایت کردند.
حضرت خدیجه(س) بیشتر اموال و دارایی خود را در این مدت صرف کرد و دو ماه پس از این که محاصره رفع شد، بر اثر رنجهای بسیار سخت و طاقت فرسای دوران محاصره، رحلت کردند.
آفتاب زندگی به روایت برگزیدگان خدا
- رسول خدا(ص) میفرمايد: «بهترين زنان بهشت عبارتند از: مريم دختر عمران، آسيه دختر مزاحم، خديجه دختر خويلد، فاطمه دختر رسول خدا(ص).
- رسول خدا(ص) فرمود: «جبرئيل نزد من آمد و گفت: ای رسول خدا، اين خديجه(س) است. هرگاه نزد تو آمد بر او از سوی پرورگارش و از طرف من سلام برسان و او را به خانهای از يک قطعه زِبَرجَد در بهشت که در آن رنج و ناراحتی نخواهد بود، بشارت بده»
- ائمهی اطهار(ع) همگی به وجود حضرت خديجه(س) مباهات میکردند: نقل است امام حسين(ع) در روز عاشورا وقتی خود را معرفی کرد از جمله فرمود: آيا میدانيد جدهی من حضرت خديجه دختر خويلد است.
- امام سجاد(ع) در مجلس يزيد در دمشق در ضمن خطبه وقتی خود را معرفی فرمود چنين بيان کرد: «انا بن خديجة الکبری؛ من فرزند خديجهی کبری هستم».
فرازی از زيارتنامهی حضرت خديجه(س)
السّلام عليکِ يا مَنْ اَنْفَقَتْ ما لَها في نُصرةِ سيّد الانبياء و نَصَرَتْهُ ما استطاعتْ و دٰافَعَتْ عَنهُ الاعداءَ. السلام عليکِ يا مَنْ سَلُّمَ عليهٰا جبرئيل وَ بَلَّغَهٰا السلامَ مِن اللهِ الجليلِ، فَهَنياً لکِ بمٰا اَوْلٰاکِ الله مِنْ فَضْلٍ…
سلام بر تو ای کسی که ثروتش را در راه ياری سَرورِ پيامبران ايثار کرد و آن حضرت را تا آخرين توانِ خود حمايت نمود و گزند دشمنان را از آن حضرت دور کرد.
سلام بر تو ای بزرگی که جبرئيل بر او سلام داده و سلام خداوند تبارک و تعالی را ابلاغ کرد. گوارا باد بر تو اين فضيلتهای که به واسطه آنها خداوند تو را بر ديگران برتری بخشيد…