تاریخ نگاری زندگی امام زمان (عج)

ولادت باسعادت منجی عالم بشریّت، مهدی‏ موعود، امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف در سحرگاه نیمه شعبان در سال ۲۵۵ه ق، در «سرّ من رأی‏» (سامراء)، واقع شد. و آن حضرت از مادرش نرجس تولّد یافت.

حضرت«مهدی» هم‏ اکنون‏ زنده‏ است و چون تولّدش به سال ۲۵۵ هجری بوده هم اکنون بیش از هزار سال از عمر او می‏‌گذرد.

از جمله القاب آن حضرت، «مهدی» و «صاحب الزّمان» و «قائم» است.

هم‌چنین یکی از اسامی و نام‌های مقدّس حضرت مهدی علیه السلام، بقیة اللّه است. بقیّة اللّه معنای گسترده‌‏ای دارد و شامل هر چیزی که باقی بماند و جنبه‌ی الهی داشته باشد، می‏شود، در واقع هر موجود نافع که از طرف خداوند برای بشر باقی مانده و مایه‌ی خیر و سعادت گردد «بقیّة اللّه» محسوب می‏‎شود.

حضرت مهدی که آخرین پیشوا و بزرگترین رهبر انقلابی پس از قیام پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است، یکی از روشن ‌ترین مصادیق «بقیّة اللّه» است و از همه به‏ این لقب شایسته‏تر است، به خصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.

یازدهمین پیشوای شیعه، حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال دویست و شصت هجری قمری دیده از دنیا بربست و مقام امامت و رهبری امّت به فرمان خداوند بزرگ به فرزند ارجمند وی حضرت مهدی‏ عجّل الله تعالی فرجه الشریف، موعود جهانیان انتقال یافت. روزی که امام پدر ارجمند خود را از دست داد، سنّ مبارک او از شش سال تجاوز نمی‏‌کرد.

چون دشمنان امام در هر لحظه در کمین او بودند و تصمیم گرفته بودند که به هر قیمتی باشد به زندگی او خاتمه‌دهند، وی به فرمان خداوند از دیدگان مردم غایب گردید.

آن حضرت دارای دو غیبت بود؛ غیبت صغری و کوتاه مدت که حدود ۶۹ سال طول کشید. و غیبت‏ کبری‏ که با پایان یافتن دوران غیبت صغری آغاز و تا زمان ظهور آن حضرت ادامه خواهد داشت.

غیبت صغری از سال دویست و شصت که سال وفات امام عسکری علیه السلام است، آغاز گردید و در سال سیصد و بیست و نه که سال وفات آخرین نماینده اوست پایان یافت.

با درگذشت علی بن محمّد سمری‏ آخرین سفیر امام عجّل الله تعالی فرجه الشریف، دوران غیبت کبری ‏ آغاز شد، و هرگونه ادّعای نیابت خاصّه از طرف آن حضرت مردود شناخته شده، و می‌‏دانیم در عصر غیبت مهدی (ارواحنا فداه) تداوم خط امامت و ولایت به‌وسیله‌ی نواب عام‏ آن حضرت یعنی علما و فقها صورت می‏‌گیرد.

گرچه درباره‌ی مدّت حکومت آن حضرت احادیث مختلفی در منابع اسلامی دیده می‏‌شود که از ۵ یا هفت سال تا ۳۰۹ سال (مقدار توقّف اصحاب کهف در آن غار تاریخی) ذکر شده، که در واقع ممکن است اشاره به مراحل و دوران‌های آن حکومت باشد(آغاز شکل گرفتن و پیاده شدنش پنج یا هفت سال و دوران تکاملش ۴۰ سال و دوران نهائی‏ اش بیش از سیصد سال!)؛ ولی قطع نظر از روایات اسلامی، مسلّم است که این آوازه‏‌ها و مقدّمات برای یک دوران کوتاه مدّت نیست بلکه قطعاً برای مدّتی است طولانی که ارزش این همه تحمّل زحمت و تلاش و کوشش را داشته باشد.

آن حضرت در عین آن‌که در حال حیات است از نظرها پنهان می‏‌باشد، یعنی، با این که از یک زندگی طبیعی برخوردار است، ولی‏ بطور ناشناس در همین جهان زندگی داردو مأموریّت دارد به هنگام آمادگی کافی در جهان و عجز و ناتوانی قوانین بشری از اصلاح وضع دنیا، پرچم عدالت را برافرازد و با استمداد از اصول معنوی و ایمان جهانی آباد و مملوّ از صلح و عدالت را بسازد.