باده در جام دلم سرریز شد
سینه از عشق خدا لبریز شد
فصلِ اندوه و غم و غصه گذشت
لحظه‌هامان بس طرب انگیز شد
عرش حق آینه‌بندان، فرش نیز
کو به کو روشن، چراغ آویز شد
جرعه‌ای از باده‌ی ساقی به نوش
دیگ رحمت آمده امشب به جوش
سینه و طور تجلّا عجبا
ذرّه و وصف زِ بیضا عجبا
قطره و وصل به دریا نه عجب
نم و توصیف زِ دریا عجبا
تا که دیدند رُخ چون نبی‌اش
همه گفتند خدایا عجبا
می‌زنم امشب زِ مینای دگر
تا کشم تصویر زیبای دگر
آمده حُسنِ خُدای لَم یَزَل
چون پیمبر یا که مولای دگر
سر زده موسی ز طور دیگری
آمده امشب مسیحای دگر
نام زیبایش چو نام حیدر است
او علی سر تا به پا پیغمبر است
خانه ی خون خدا غوغا شده
گوییا که محشری برپا شده
این طرف مسرور گردیده علی
شادمان در آن طرف زهرا(س) شده
خالق اکبر که اکبر داده است
هدیه بر حیدر، پیمبر داده است
ای طواف من به گرد روی تو
طاق محرابم خم ابروی تو
تو مُطهّر زاده‌ای مولای من
عالمی گردیده مست بوی تو
باب حاجات همه بر من نگر
آمدم با قلب پُر خون سوی تو
لحظه‌ای گیسوی خود را تاب ده
قطره‌ای ما را شراب ناب ده