الإمام الباقر عليه السلام : اُدعُ فِي العيدَينِ ويَومِ الجُمُعَةِ، إذا تَهَيَّأتَ لِلخُروجِ بِهذَا الدُّعاءِ :

اللّهُمَّ مَن تَهَيَّأَ وتَعَبَّأَ وأعَدَّ وَاستَعَدَّ لِوِفادَةٍ إلى مَخلوقٍ رَجاءَ رِفدِهِ وطَلَبَ نائِلِهِ وجَوائِزِهِ وفَواضِلِهِ ونَوافِلِهِ، فَإِلَيكَ يا سَيِّدي وِفادَتي وتَهيِئَتي وتَعبِئَتي وإعدادي وَاستِعدادي رَجاءَ رِفدِكَ وجَوائِزِكَ ونَوافِلِكَ، فَلا تُخَيِّبِ اليَومَ رَجائي، يا مَن لا يَخيبُ عَلَيهِ سائِلٌ ولا يَنقُصُهُ نائِلٌ، فَإِنّي لَم آتِكَ اليَومَ بِعَمَلٍ صالِحٍ قَدَّمتُهُ ولا شَفاعَةِ مَخلوقٍ رَجَوتُهُ، ولكِن أتَيتُكَ مُقِرّا بِالظُّلمِ وَالإِساءَةِ، لا حُجَّةَ لي ولا عُذرَ، فَأَسأَلُكَ يا رَبِّ، أن تُعطِيَني مَسأَلَتي وتَقلِبَني بِرَغبَتي، ولا تَرُدَّني مَجبوها ولا خائِبا، يا عَظيمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ، أرجوكَ لِلعَظيمِ، أسأَلُكَ يا عَظيمُ أن تَغفِرَ لِيَ العَظيمَ، لا إلهَ إلاّ أنتَ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، وَارزُقني خَيرَ هذَا اليَومِ الَّذي شَرَّفتَهُ وعَظَّمتَهُ، وتَغسِلُني فيهِ مِن جَميعِ ذُنوبي وخَطايايَ ، وزِدني مِن فَضلِكَ إنَّكَ أنتَ الوَهّابُ .

امام باقر عليه السلام:

روز عيد فطر و عيد قربان و روز جمعه، چون آماده‌ی بيرون رفتن شدى، اين دعا را بخوان:

«خداوندا! هر كس كه آماده و مهيّا شود و به اميد عطا و بخشش و جايزه و احسانِ آفريده‌اى، ساز و برگ رفتن به حضور او فراهم سازد، پس اى سرور من باريابى و آمادگى و تهيّه‌ی ساز و برگ و آماده شدنِ من، به درگاه توست و به اميد بخشش و جايزه‌ها و احسان‌هاى تو. پس امروز نااميدم مكن! اى آن‌كه هيچ نيازمندى از درگاهش محروم نمى‌شود و هيچ برخوردارى‌، از او نمى‌كاهد! من امروز كار شايسته‌اى به درگاهت نياورده‌ام و به شفاعت آفريده‌اى هم اميد نبسته‌ام؛ ليكن با اعتراف به ستم و بدى، به درگاهت آمده‌ام. نه دليلى دارم و نه عذرى.

پروردگارا ! از تو مى‌خواهم كه خواسته‌ام را بدهى و مرا با درخواستى برآورده برگردانى و مرا نااميد و بى‌بهره بر نگردانى! اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ! براى خواسته بزرگ به تو اميدوارم. اى بزرگ! از تو می‌خواهم كه گناه بزرگ مرا ببخشايى. معبودى جز تو نيست.

خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و نيكىِ امروز را كه شرافت و عظمتش بخشيده‌اى، روزى‌ام كن و در اين روز، مرا از همه‌ی گناهان و لغزش‌هايم بشوى و از احسان خود بر من بيفزاى! همانا تويى تو بسيار بخشنده».

رُوِيَ عَن عَلِيٍّ عليه السلام أنَّهُ خَرَجَ يَومَ العيدِ ، فَلَم يَزَل يُكَبِّرُ حَتَّى انتَهى إلَى الجَبّانَةِ .

روايت شده است كه على عليه السلام روز عيد بيرون آمد. پيوسته تكبير گفت تا آن‌كه به محلّ برگزارى نماز در بيرون شهر [كوفه] رسيد.