
روز طبیعت
روز سیزده فروردین، روز پایان دورهی جشنهای نوروزی است. در این روز مردم بنابر یک سنّت فرهنگی از خانهها بیرون و به دشت و صحرا و باغ میروند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمهها و جویبارها به شادی و خوشی بگذرانند.
هر چند در این ایام شیوع بیماری کرونا توجه به این سنّت باید با رعایت پروتکلهای بهداشتی صورت پذیرد و یا برای حفظ سلامتی خانواده امسال از اجرای سنّت خودداری کنیم. در این مجال به بررسی تاریخی آن میپردازیم
سیزده بهدر سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشنهای نوروزی است. در تقویمهای رسمی ایران این روز، روزِ طبیعت نامگذاری شده است و از تعطیلات رسمی است.
برخی بر این باورند در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از سیزده به در، جشنهای نوروزی پایان میپذیرد.
این روز می تواند اُنس بیشتر با طبیعت یا روزی برای تخریب سراسری طبیعت باشد، رعایت نکردن اصول همنشینی و احترام به طبیعت، سیزدهم فروردین را به مخرّبترین روزها برای طبیعت تبدیل میکند. امیدواریم امسال طبیعت از وضعیت مراعات در کرونا نفسی بکشد و صدمات جدی به آن وارد نشود. اگر خود، خانواده و فرزندانمان را دوستدار طبیعت باشیم. این روز میتواند روز تجلّی و شکوفایی بیشتر طبیعت باشد. بدانیم که طبیعت و محیط زیست سالم یک ثروت ملی است که به امانت به ما سپرده شده است که باید به بهترین شکل به نسلهای بعدی سپرده شود.