در متون حدیثی شیعه، مناظرات و گفت‌وگوهایی میان امام صادق(ع) و متکلمان مذاهب دیگر و نیز برخی از منکران وجود خدا گزارش شده است. در برخی از مناظرات، شاگردان امام صادق(ع) در حضور وی در زمینه‌ای که تخصص داشته‌اند، با دیگران مناظره کرده‌اند. در این جلسات امام صادق(ع) بر مناظره نظارت کرده و گاه خود نیز وارد بحث شده است. برای مثال درگفت‌وگو با عالمی اهل شام که خود درخواست مناظره با شاگردان امام صادق(ع) را داشت، امام از هشام بن سالم خواست تا در زمینه‌ی کلام با او گفت‌وگو کند. هم‌چنین از فردی که قصد مناظره با او را داشت، خواست تا در هر زمینه‌ای که می‌خواهد، ابتدا با شاگردانش گفت‌وگو کند و در صورت غلبه بر آن‌ها با او مناظره کند. آن فرد درزمینه‌ی قرآن با حُمران بن اَعیَن، درزمینه‌ی ادبیات عربی با اَبان بن تَغلِب، در فقه با زُراره و در کلام با مؤمن الطّاق و هِشام بن سالم مناظره کرد و مغلوب شد.

احمد بن علی طبرسی در کتاب الاحتجاج مجموعه‌ای از مناظرات امام صادق(ع) را گرد آورده است که برخی از‌ آن‌ها عبارت است از:

مناظره با یکی از منکران خدا درباره‌ی وجود خدا.

مناظره با ابوشاکر دَیصانی، درباره‌ی وجود خدا.

مناظره با ابن ابی العوجاء درباره‌ی وجود خدا.

مناظره با ابن ابی العوجاء درباره‌ی حدوث عالَم.

مناظره‌ای طولانی با یکی از منکران وجود خدا درباره‌ی مسایل مختلف دینی.

مناظره با ابوحنیفه درباره‌ی شیوه‌ی استنباط احکام فقهی، به‌ویژه قیاس.

مناظره با برخی از علماء معتزله درباره‌ی شیوه‌ی انتخاب حاکم و برخی احکام فقهی.