شورای فرهنگی
  • بهار در بهار
  • شورای فرهنگی
  • صفحات ویژه
    • دهه محرم
    • عید غدیر
    • روز عرفه
    • عید قربان
    • سوّمین شهید محراب آیت الله صدوقی
    • شهید بهشتی
    • واکسن “کووایران برکت”
    • ولادت امام رضا (ع)
    • رحلت امام (ره) و قیام ۱۵ خرداد
    • انتخابات 1400
    • ولادت امام حسن مجتبی(ع)
    • ماه مبارک رمضان
    • اعیاد شعبانیه
    • آغاز قرن امید (نوروز ۱۴۰۰)
    • مبعث رسول اکرم (ص)
    • ولادت امیرالمومنین(ع)
    • فجر پیروزی
    • فاطمه زهرا(س)
    • سالروز شهادت سردار سلیمانی
    • حضرت زینب (س) و روز پرستار
    • شهدای هسته‌ای
    • هفته بسیج
    • هفته‌ی وحدت
    • امامت حضرت مهدی (عج)
    • 28 صفر
    • اربعین
    • هفته دفاع مقدس
  • آموزش
    • سیره‌ی نبوی
    • روشنگری
    • پرسمان
    • عبرت
    • مدرسه‌ی قانون
    • مهارت‌های زندگی
    • مدیر موفق
    • زلال احکام
    • مبانی اندیشه اسلامی
  • اخبار و رسانه
  • آرشیو برنامه‌ها
  • تماس با ما
  • جستجو
  • منو منو

توصیف کرامت در کلام امام حسن مجتبی(ع)

صفت کرامت امام حسن مجتبی(ع) به قدری در دوران‎ ایشان بروز داشت که آوازه آن تمام دیار مسلمین را فرا گرفته بود و کرامت حضرت تنها محدود به مسایل مادّی نبود بلکه شامل کرامت‌های علمی و معنوی می‎شد که در این زمینه اخبار فراوانی رسیده است.

به عنوان نمونه بر اساس روایتی ابوهارون گفت به قصد حج راه افتادیم و وارد مدینه شدیم. با خود گفتیم: ای کاش خدمت فرزند رسول خدا امام حسن مجتبی(ع) برسیم و بر او سلام کنیم، بدین جهت نزد حضرت رفتیم و درباره مسافرت و احوال خود با او سخن گفتیم. چون بیرون آمدیم ایشان برای هر یک از ما چهار صد درهم فرستاد. به فرستاده امام گفتیم: ما نیازی نداریم. او گفت: نیکی امام حسن را بر نگردانید. به نزد امام(ع) بازگشتیم و از بی‎نیازی خود خبر دادیم. آن حضرت فرمود: احسان مرا برنگردانید. ای کاش دستم بازتر بود، چرا که این مقدار برای شما کم است. من به شما توشه‎ای می‎دهم و آن توشه این است که در روز عرفه خداوند متعال در مورد بندگان خود به فرشتگان مباهات می‎کند و می‎فرماید: بندگانم از هر سو نزد من آمدند تا رحمت مرا بخواهند و من شما را گواه می‎گیرم که نیکوکارانشان را بخشیدم و ایشان را شفیع گنهکارانشان قرار دادم.(تاریخ ابن عساکر.ص ۱۵۱).

اما شخصی درباره‌ی معنای کرامت از امام حسن مجتبی(ع) به این صورت پرسید که «کرم چیست؟ فَمَا الْکَرَمُ» امام فرمود: «آغاز به بخشش پیش از درخواست کردن و اطعام دادن در وقت ضرورت و قحطى؛ قَالَ الِابْتِدَاءُ بِالْعَطِیَّةِ قَبْلَ الْمَسْأَلَةِ وَ إِطْعَامُ الطَّعَامِ فِی الْمَحْلِ» (تحف‎العقول، ص۲۲۵).
بر اساس این حدیث، یک عمل زمانی در دایره‌ی کرامت قرار می‎گیرد که دارای دو ویژگی باشد: قبل از این که شخص نیازمند نیازش را مطرح کند، فرد مؤمن نیازش را برطرف کند که این کار نیازمند تشخیص به موقع نیاز برادر دینی است و باعث می‎شود کرامت شخص نیازمند تا حدود زیادی محفوظ بماند. دیگر این که در زمان‌هایی خاص از جمله سختی معیشت به طعام دادن بپردازد. بنابر این کسی که می‎خواهد از جنبه‌ی کرامت شبیه به مولایش امام حسن مجتبی(ع) شود، این دو ویژگی را طبق فرمایش حضرت باید داشته باشد.

            

تمامی حقوق این سایت مربوط به دبیرخانه شورای فرهنگی ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) می باشد.
سخن کریمترنم واژه‌های حُسنرفتن به بالا